Tahta Kuşlar Ölmüş

güneş batıdan doğdu o gün
bir can indirdi kadın,
çığlığından, fersah fersah uzaklıkta
çığlar düştü
bir taş bile bulamadı göbeğini kesecek
gök kubbe yarıldı yıldırım düştü
ayrıldılar
toprak ağladı bulutlar sustu
kurşun döküyordu başucunda pir fani
nazar değmesin diye bir güzele tam o anda
derin bir ah sesine karıştı kurşunun sesi
akrep zehrini akıttı dudaklarına

simsiyah bir kelebek dördüncü gününde
bir asır yaşamış kadar yorgun
sildi ve öptü son nefesinde
en çirkin yerinden

tahta kuşlar ölmüş, görenler söylüyor
ikisi de ölmüş, gömenler söylüyor
ağlıyormuş halen, rahmet sanıp gözyaşlarını
duyanlar söylüyor


simsiyah