Tak Yüzüğümü

insanın bir kez
aşk tohumları üstüne
biyolojisi temel atmışsa
onun aşkı yadsıması
helede uzak kalması
ütopik kronik sendromdur
aşkı beklemekten ne usanır
ne gocunur onun acısından
damla damla içer o şarabı
dubleciklerde kesmez
membaını arar durur
hatta adar ömrünü ona
kokusunu bir kez sezmeye görsün
ne ışığı rakip sayar kendine
nede icat edilmeyeni
basar gider onun peşinden
canından verilecek ödün kalmasada
feda edilecek bir damlakanı bulamasada
o aşk gelmeyecek
gelemeyecek olana olsada
o aşk
yer altında yatana olsa dahi
aşık bir mucize bekler rüyalarından
rüyalarda avutmak ister yüreğinide
susuzluğunu giderebilsin diye aranır durur
ömür denen şartlanmada
bekler sırasını
kavuşma zamanını
cennette buluşacağı yarini
eskisinden daha fazla sever
aşkını yağmurda güneşte
adını koyamadığı keşifsizlikte
bitmek bilmeyen hayallerinde yaşatır
aşkı taşımak ağır gelirde bazen
yükünü hafifletsin diye
yanında alır soluğu
döktüğü gözyaşlarıyla
sevdiceğine okur şiirlerini
onu üzeceğim diye korkarak
içli olmayan dizeleri seçer
beklemeyi
kavuşmayı
umudu döker yüreğinden
kıyamazda ona
gözyaşlarının çoğunu içine döker
off anam off
sensizlikle evlilikten yoruldum
geleyim artık
hadi....
yada sen gel..
yüzüğümü tak parmağıma