Talihsiz İnsan

deniz kibritle yanar sanıyor
kırılan kalbin ilacını bulmuş gibi
zehirli hançerini hoyratça saplıyor

maske üstüne maskeler takıyor
ruhu çırılçıplak, boya üstüne boya çekiyor
birkaç cümleyle zamanı geri alır sanıyor

mezarlıklarla doluyken şehirler
ve geride kalmışken şimdiki saniyeler
ölümlü hayatı sonsuz sanıyor

yüzlerce kitap okumuş da cahil geziyor
nakkaşsız nakış, ustasız iğne, muhtarsız köy bile yokken
koca kainatı sahipsiz sanıyor

şu beyfendiliğe bak ki
Allah günde beş vakit çağırıyor da
umurunda bile olmuyor

ihanet ateşini içinde taşırken
günah denizinde mutluluk arıyor
dünya bir yalandı, cennet sanıyor...

04.12.11