T/an Karanlığında

yırtıyor geceyi ve eflatun yalnızlığı

alemlere rahmet bir çocuğun sesi

١.

faniliğim sızıyor toprağın bağrında çiçek çiçek

mar diliyle yazılmış Mezopotamya’nın bahtına

başaklar içinde göğeren ayrık otları

göçmen kuşlar ve kurbağalar

tanıktı kimsesizliğime t’an karanlığında

kurtlaşmış yaramı saklardım yine de

bedbahtlığıma tanık olmasın diye insan

çünkü insan yaraya tuz basmada usta

٢.

kurudu yüreğimin bağları

şarap gülüşlü kadınlarda sevinç vermiyor

birer yangın artığı hepsi

birer düş koleksiyonu

sevişme durağı

oysa dolu dolu yaşamıştım aşkı

küflenmiş t’adı dudaklarımda hala

٣.

turuncu rüzgarlar eserdi kerpiç evlere

çeşme başında köy kızları

ölümü kıskandıracak türküler söylerdi

yürek yakan esmer türküler

içimde mayhoş ürpertiler

٤.

çiçek’ler barış koksun diye

özgür ırmaklara bırakılan umuttu

burcu burcu gözlerin

~~ kayda geçilsin

bağrımı deşen oktur kirpiklerin ~~