Tanıyamadım

bu hayatı doyasıya yaşayamdaım
insanları bir türlü anlayamadım
üstünde gezdiğim yalan dönyayı
nedense bir nebze anlatamadım

kandırır peşinden koşarsın
türlü türlü rüyalara dalarsın
ufacık bir hatanın yüzünden
bir küşede oturur haline ağlarsın

her şeyi toz pembne beledin
dostların anlatı sen dinlemedin
hep kendi çıkarını gözettin
menfaatçı dostları tanıyamadın

koltuğuna vereni dostun sayarsın
aklın başına gelir yıkılır ağlarsın
gerçeği söyleyene döşmanca bakarsın
sana dost olanı tanıyamadın

bunca diyar gurbet dolandım
bazen göldüm bazen ağladım
ömrümü doyasıya yaşıyamadım
çaresiz kalınca o zaman anladım

kimse derdine çare olmuyor
dost bildiğin mezar kazıyor
diri diri sen mezara gömüyor
candan seveni kördüm atnıyamadım