Tanrı Beni Affetmeyecek

Kendimden habersiz bir rüya görmüştüm
Rüyamda..
Ve ellerim ecelin yakasınaydı
- neden uzaksın bu kadar bana...-
Kendinde olmayan bir kedere göz kırpmıştı tüm saatler
İnadıma inadıma geçip giden bir zamandı
Peşinde koştuğum
Ve çocukluğumu kurumaya asmıştım - güneşe -
O kadar ıslaktı ki hayallerim
Gözyaşlarım bile ıslanmışlardı bir gece

Kendimin bile haberi olmayan bir iç geçirişi büyütüyordu içim
Ve gözlerim düynana bakmaktan geliyordu
- bakmak görmek değidir..- demişti kör bir bilge
Bir ağacın altında ruhunu geceleye teslim ederken
Ve ilk sabahın ışığında geceden geri alacaktı ruhunu
Çünkü biliyordu ki ;
Uyumak için gözlerin kapalı olmasına gerek yoktu

Güzel bir yüze bakmakla başlar aslında her aşk
Ve her gözünü kırptığında biter
Yeniden başlamak içirn
Kendinden habersiz kırpılmıştı gözüm bir gece
Görenlerin göz seyrelmesi dediği bir hastalığın adıydı aşk
Ve çekilmişti aslında sevdanın imdat freni

Ve bir sabah uyandırdığımda kendimi
- sırtımdaki ter ile -
Kapıyı açan bu sevdanın gideniydi
Ve ardından salladığım ellerimi kalbime gömdüm oracıkta
Ve suladım ıslak gözyaşlarımla
öyle çirkin büyüdüler ki
Tanrı beni affetmeyecek..