Tanrı Elçisi
Bu şiir, 17.01.2025 tarihinde
günün şiiri seçilmiştir.
uyuşuk sabahların
seyyar satıcısı olmuş bilincim
mecburiyetten
yerde sereserpe uzanan
buzun çıplaklığına
şüpheyle değiyor
köhne bedenimi taşıyan
yılgın ayaklarım
istemsiz
birbirine dolanan bacaklarım
karanlıkla boğuşan gözlerim
cılız bir umudun
bahçesine taşıyor beni
okul duvarlarını yalayan
uslanmaz
şen bir cıvıltı
zihnimin kıyılarına
hoyratça çarpıyor
uyan uyan uyan
buz üzerinde
tüy kadar hafif
dans eden çocuklardan biri
- sanırsın ki tanrı elçisi -
"gir koluma;
benimleyken düşmezsin,
korkma, korkma!" diyor
uyandım uyandım uyandım
dehşetle kıvranan kalbim
umuda gülümsüyor şimdi
H. Korkmaz 14/1-25 Sthlm
6 Şubat depreminde o zaman dokuz yaşındaki oğlumu, (il dışından geleli bir iki saat olmuştu, yıkayıp yatırdım) depremi hissetmedi yol yorgunluğundan ama uykusundan kalkıp bana şu cümleleri kurdu. -Anne korkma, ben yanındayım, her şey yolunda.
Dünyada umut var hala çünkü çocuklar var. Sevgi var çünkü dürüstçe ve aşkla bakan çocuk gözleri var hala. Zihnimizi bu donukluktan, uyuşukluktan kurtarıp bizi cıvıltılı dünyalarına çağıran çocuklar sayesinde yüreklerimize bir emniyet hissi geliyor.
Dünyada sevilmeyi, sevinmeyi, korunmayı ise en çok onlar hak ediyor. Cesaretlerine hayran bıraksalar da bu böyle. Çokça tebrik ediyorum sevgili Heidi. Duyarlı oluşun, gözlemci oluşun ve en önemlisi de merhametli oluşundan dolayı. Selamlar, sevgiler. Hisli bir şiir okudum, içinde dersler vardı, teneffüslerinde cıvıl cıvıl koşuşan çocuklar bir de.
Ah o çocuklar, güneşi versek ellerinize, ısıtsa dünyayı elleriniz.
Sıcacık bir şiir
Kutlarım hocam
Sevgiyle kalın🌺