Tanrı Elçisi



uyuşuk sabahların
seyyar satıcısı olmuş bilincim
mecburiyetten


yerde sereserpe uzanan
buzun çıplaklığına
şüpheyle değiyor
köhne bedenimi taşıyan
yılgın ayaklarım


istemsiz
birbirine dolanan bacaklarım
karanlıkla boğuşan gözlerim
cılız bir umudun
bahçesine taşıyor beni


okul duvarlarını yalayan
uslanmaz
şen bir cıvıltı
zihnimin kıyılarına
hoyratça çarpıyor


uyan uyan uyan


buz üzerinde
tüy kadar hafif
dans eden çocuklardan biri
- sanırsın ki tanrı elçisi -
"gir koluma;
benimleyken düşmezsin,
korkma, korkma!" diyor


uyandım uyandım uyandım


dehşetle kıvranan kalbim
umuda gülümsüyor şimdi



H. Korkmaz 14/1-25 Sthlm

16 Ocak 2025 6 şiiri var.
Yorumlar (5)
  • 6 Şubat depreminde o zaman dokuz yaşındaki oğlumu, (il dışından geleli bir iki saat olmuştu, yıkayıp yatırdım) depremi hissetmedi yol yorgunluğundan ama uykusundan kalkıp bana şu cümleleri kurdu. -Anne korkma, ben yanındayım, her şey yolunda.

    Dünyada umut var hala çünkü çocuklar var. Sevgi var çünkü dürüstçe ve aşkla bakan çocuk gözleri var hala. Zihnimizi bu donukluktan, uyuşukluktan kurtarıp bizi cıvıltılı dünyalarına çağıran çocuklar sayesinde yüreklerimize bir emniyet hissi geliyor.

    Dünyada sevilmeyi, sevinmeyi, korunmayı ise en çok onlar hak ediyor. Cesaretlerine hayran bıraksalar da bu böyle. Çokça tebrik ediyorum sevgili Heidi. Duyarlı oluşun, gözlemci oluşun ve en önemlisi de merhametli oluşundan dolayı. Selamlar, sevgiler. Hisli bir şiir okudum, içinde dersler vardı, teneffüslerinde cıvıl cıvıl koşuşan çocuklar bir de.

  • 7 gün önce

    Ah o çocuklar, güneşi versek ellerinize, ısıtsa dünyayı elleriniz.

    Sıcacık bir şiir

    Kutlarım hocam

    Sevgiyle kalın🌺