Tanrı Sınarken

...
yaşamak gördüğüm rüyada sıraya girmek gibi bir şeydi
ya ölmek
ölmek buraya ne kadar uzaklıkta
o zaman bize evrenin büyüklüğü kadar umutsuzluk lazım
bir kağıt
bir kalem
tanrı sınarken peygamber katillerini
dal sarsıcına benzeyen kirpiklerimizin kökünde ölsün acı
orda sarı
burda yeşil
'Bismillahirrahmanirrahim'
sarı elinden
yeşil elinden
şimdi gözlerimsiz çiziyorum resimleri
içteki yakınlığın beni görmesine tahammülüm yok...


yaşadığım yer değil bu yer
canı candan ederken her şey
her şey su bile çiğnenirken
taa o zaman cam yapımını öğrenirken
niye ''insan ihtiyaçsız olunca elbette azar''
sıcakkanlı hayaller kurmadığım sanılır
sanılsın
düşün
görüşsüz düş
düşün
yeşil yapraklardan yuvalar yapmak
dalından düşmemecesine
Kuğulu Göl'de
oncağızlar beş vakit çocukları oyalarken
aralıksız
o minnacık kan pıhtıları saraya yürümez mi
hepsi ama hepsi
rüyada sıraya girmiş gibiydiler
ayetlere sardımdı kurtuluş savaşını
sefada vardı çilede
sonra gözledikleri umut oluvermez mi
düşün kötüsü mü olur
o ahengi geç
o ahengi de...

son cümleleri hüzünden sıyırmak
umutsuzluk lazım
umutsuzluk
ne büyük çöküntü her an yaşamak arzusu
oysa sınanırken bir çiğdem kırılganlığında
ne çok sevdimdi çizilmeye aşık feleği
ne çok...