Tanrıça Gölgesindeki Aşklar (Afrodit)

Rölyeflere kazındı aşkın hikayeleri mermer sayfalarla
Çalkalanırdı sarı deniz ,inci boğazına nazır iki yakada.
Göğsünün arenasında, niceleri eder canından feragat,
Mavi koylarına gemiler, demirli yolcudur Afrodit.

Kimi sakallara karış uzatan, hesrete de mi dönmezsin?
Aşk hangi umudunu, bir palmiye yaprağına çizsin?
Omuzlar çatı, gönül mabet, sütun direkli hüzüne,
Ölümle kavga tutuşur tanrılar, Agon'a teslim yüzüne.

Kucağına zaferle krallar, kurdelalarla ömrünü bağlar.
Öksesine öksüz ağlar, kadehe unut doldururken bağlar.
Elinde iki ülkeyle gelir felsefesi aşkla kör platonikler,
Umarsız Afrodit'e, baş taçlarını elleriyle veren yitikler.

Miladı daha dolmadı aşkından, destanlaşan güzelliğin
Her Homeros'un ezberinde; ezelin, ebedin, özelliğin
Afrodit'ten kal mıdır, yalnızlık ki odalara boğaçlayan?
Afrodit'ten kal mıdır, aşk ki yürekleri dile doğaçlayan?