Tanrıların Senfonisi

Birgün okunacak sela'mın üzerine and olsun ki;
Kamelyamda tutuşturulan ateşle yaptıkları ayin
Bütün kötülükleri çağırıyordu.

İlk sözü alan insan konuştu;
Ben ne kadar zemzemle yıkasam da
Günahkar argümanları
Kemiğime işlenen tılsım
Keşişleri bile yakacak kadar kuvvetli.
Gözlerimin içindeki ışıkla
Şeytanlar gölge oyunu oynarken
Nietzsche haksızdı!
İnsan küflü azığını (cehaletini) heybesinde taşıdığı takdirde
Mucizeler mermelere şekil vermez dedi
Akdedenin ağzındaki nasihatlı küfür.

Kirke;
Bütün kibiriyle ağzını açtı ve sordu;
Eteğimde taşıdığım insanların
Okudukları dua büyüye meyledipte,
İnançlarının iplerini elime verdiklerinde
Hangi kurtuluş kalplerini sevince boğar?
Onları kendi pi.'lerimin arasına salacağım.
Her birinin düşünden şeytan yaratıp
Kendi şeytanlarının onları öldürmesini izleyeceğim.
Buna kim mani olabilir söyleyin!

Aşk;
Yüzündeki riyakar tebessümle dedi ki,
İnsanlar bana kalplerini sunduğu takdirde onları
Siyah dantelli kefenlerime sarıp,
Yalnızlıklarında gömeceğim.
Çünkü kalp'ten sadakat sıvası döküldüğü vakit
İhanet duvarları örülür.

Para;
Ellerinde masumiyetin kanı ile yaktığı sigarasından
Bir nefes çekti.
Hayat düzeni bir oyun,
Ve en büyük koz hırs!
Benimle masaya oturan hiçbir insan
Kazanma yüzü görmemiştir dedi.

Ve,
Musa asasını yere vurdu!
Sahte Tanrıların gökyüzüne attığı oklar ile
O'nu yaralama niyetine gülüyorum.
Gökten ne kadar melek düşürmeye çalışsanız da faydasız!
Tek olana yemin olsun ki,
Tanrı ağlamaz!