Tanrım Çocukluğumu Geri Ver Bana

Genç bir kadının intiharı üzerine, şiddete, tacize ve tecavüze uğrayan tüm kadınlara

Tanrım, çocukluğumu geri ver bana;

Gerçekleşmesi hep düş kalan düşlerin

Ve düş kırıklığımın -kor ateşte harlanan kör bir bıçak gibi-

Yüreğimi -kanırta kanırta- yerle bir edip/ henüz yakıp yıkmadığı…

Ve bir rüzgâr gibi

Avuçlarımdan kayıp giden dostların hasretini

Ve ayrılığın ve yalnızlığın

Ve ölümün anlamını henüz çözemediğim…

Tanrım, çocukluğumu geri ver bana;

Kırılan bir kalbin ve aşkın acısını henüz hiç tatmadığım

Ve koca bir denizi bir nefeste yutar gibi

Kederden boğulmanın anlamını henüz bilmediğim

Ve bir insanın -acı ve gözyaşlarıyla-

Nasıl da kırıla kırıla -yapboz gibi-

Paramparça dağıldığının ayırdına henüz varamadığım

Ve ana rahminden doğduğumda

Aldığım ilk nefesin ciğerlerimi yakan acısından başka

Hiçbir acıyı tatmadığım ve hiçbir acının anlamını bilmediğim…

Tanrım, çocukluğumu geri ver bana;

Gazete sayfalarını henüz okuyamadığım

Ve ölüsünü çirkin bırakmamak için geride

Çok beyaz ve ama çok beyaz giyinen -gelin gibi-

Çok güzel ve ama çok güzel süslenen -dünyayı süsler gibi-

Çok güzel ve ama çok güzel kokular sürünen -çiçek tarlalarından-

Çok güzel ve ama çok güzel rujlarını -kan kırmızı-

Defalarca ve ama defalarca dudaklarına süren -ölümcül bir öpüş gibi-

Çok güzel ve ama çok güzel bir kadının

-ve ama o kadar çok kadının ve ama o kadar çok kadının-

Günlerce ve ama günlerce aynanın karşısında kendine bakıp bakıp

Ve ama ne kadar çok intihar

Ve ama ne kadar çok intihar edişinin anlamını henüz hiç bilmediğim…

Tanrım, çocukluğumu geri ver bana;

Hayatın karşısında pes edip

Diz çökmenin ve yenilmenin yükünü

Yüreğime yıkılan bir dağ gibi sırtlayıp henüz taşımadığım

Ve savaşlar boyu, ölümü hep oyun belleyen

Ve her anı sadece ölüme yürümek olan zamanın

Yaşamayı anlamsız kılan anlamını henüz öğrenmediğim…

Tanrım, çocukluğumu geri ver bana; hemen…

Şubat 2019