Tanrımla Muhabbet

Sığmaz satırlara dünya inanır mısınız? En tepesine çıkıp haykırmak isterim sade ve sadece...


bilirim
fırtına biçersem
yonttuğum her dal çürütür toprağı
cılız rüzgarlar eser başımdan
köküme suyumu bahşeden tanrı
ve dağım kadar gücü başıma kar sunan
ve ihsanımı sınayan
ve ayaklarımın tozunu cennete saran
hayret bir canla ellerimi ayyuka çıkaran
bir canla can bağışlayan
bilirim
ölüm sonrası


zorlu öncesi
yine
yine bir hayal uçsun penceremden
tıpkı çocuk düşü
haykırış sesi gibi masum ve ince
bilirim sesimle dönerim kendime
ve bilirim şah-ı merdan gibi sema'nın ahenkli ötüşlerini
pür dikkat sukûtumda sübyanlar
ki
gökkuşağı renkli
çiğdem ümitli
elleri terli
ve Beyaz
muhtaç elleri

tanrım benliğime hayallerimden güç lütfen yine -baklava sanmalıyım iilacı...



bela
elemime parelendiğim her ben yalnızca hücrelerimin katli değil
sunağımda büyüttüğüm çiçeğimin ziyanı
kahreder kanımda dolaşan asil soyu
kırılganken bedenim narin ot gibi
çığ misaliyim billahi çok sebepli
ruhumun çığrına işaret ver ey tanrım
kör eyle egomun gözlerini
ve hayata savurduğum kem sözlerimi
tanrım ne olur sars beni
gelmişimi
geçmişimi...


bilirim sirayet eder isyan
ve nefret
ve kin
kinaye
gerçek acı
üzgün
her canlı kadar hayata külçe bedenim
lakin evrene hükmedemem bilirim
alala düşlerimi
izninle göğe renk renk uçmalı uçurtmalarım
kafiye narinliğinde
hani sübyan bakışın renginde
hani
hani
halâ saklımda ya yılmayan çocukluğum ve heveslerim
sancısız
bir zamana bir düş daha lütfen tanrım seviye sar beni