Tanrının Yalnızlığı Bizim İçin Yarattığını Düşündüğüm Oluyor

romanlardaki aşk mağduru kadınlara senin ismini verdim,

aşkımdan ve aşktan mağdur kalmayasın diye

yaşadığın şehir bensiz, yaşadığım şehir sensiz

birbirinden ne kadar uzak olursa olsun

ruhlar kendi gecelerinin yıldızlarında elele tutuşuyorlar

sana sarılamayacağım uzaklık yok bana

baksana kalbim dönüp dönüp sana bakıyor

kalbimin sahibi sensin!

ne zaman elime bir kitap alsam

sayfalar kanat kanat olup

beni sana uçuruyor.

yazgı böyle bir şey!

ne çok şey yaşadım diyordum

yaşamadığımı sende gördüm

nar ağaçlarının gölgesinde

yanyana uzanmadan

yaşamak yaşamak mı?

kısacık bir hayatın upuzun öyküsüyüz biz

hayatlarımızın habersiz yaşadığımız zamanları ne çok

ve beraber yaşayacağımız hayat daha kısa

bunu ikimiz de biliyoruz.

birbirimize kendimizi ifade etme biçimimiz bu bizim

sadece sevmek

bu şekil sevmek

insanca sevmek

zamansız sevmek

ruhen sevmek

her gün ve her nefeste özleyerek sevmek

bir gün biraraya geleceğimizi söyleyen hayata inanarak sevmek

bizim yaptığımız bu

sadece sevmek.

hepsi bu kadar işte

birbirimize kendimizi ifade etme biçimimiz bu bizim.

sadece sevmek

yine de

bazen

tanrının

yalnızlığı bizim için yarattığını düşündüğüm oluyor