Tanrısızlık Özlemi

Kanat kanat savruldum şu kahr-ı dünyanda
Bir yanda sevaplarım,günahlarım bir yanda

Kalbimde bulamadım yazdığın hakikati
Nefs uğrana harcadım ruhumda i'tikati

Bu göklerindir diyip de ihtişamına kanmam
Dilim keşmekeş ya tamu harında yanmam

Belki hep gülümsedim her daim şükretmedim
Gerçi emindim ya ben sebepsiz küfretmedim

Nerdeymiş görelim varlık dediğin vehim
Öyle si kudretli ve kök salmış şu kadim

Gittim bir zaman boyu yalan bilmedim bile
Gördüm ki hep yalanmış hasıl olanlar bile

Gerçek olan bu imiş yalnızız ki dünyada
Derdi veren el çekmiş yaşıyoruz hülyada

Bir can için mi değer bu niyaz ve bu dua
Verme canı istemem beyhude bana zira

Uyandım ve gördüm ki bir zaman sonra
Bir zaman kalmış geri bir zaman sonra

Ne bir feyiz kaldı geriye evveli ademden
Ne de bir ümit kaldı arda muamma alemden

Dokun da bak ruhuma baştan başa boşluk
Bir ömür boyu sürmüş bu rezil sarhoşluk

Affolunmaz belki ya ağladım deniz deniz
Ansızın tayin oldu göklerden bana bir iz

Ne tılsımlı aşk imiş arzunla yarıldı hilal
Aklım uçtu delirdim dilim kuruyup kaldı lal

Gördü bunu semadan seyre dalan yıldızlar
Sandım kopup yerinden üstüme boşalacaklar

Uyandıkça tabiat sardı anı çığlıklar
Anladım ki hepsi ama hepsi ona aşıklar

Açıldı birer birer sır dediğim hakikat
Bir nefesle yükselip dolaştım ki yedi kat

Dalgalandım içimde koptu kızıl kıyamet
Aman ! bu nasıl lütuf bu ne büyük merhamet

Ey sultanlar sultanı bir medet yolumu aç
Yandıkça filizlenen aşka gebe ey ağaç!

Arındır günahımdan yak karanlık gölgemi
Sararsa bedenimi tanrısızlık özlemi