Tanrıyı Öpsem Alnından / Dilek

Hayat bayram olsa ey çığlık
Ey içimde büyüyen öfkem/si/bemol yalnızlık
notalar dökülse yıldızlardan

g/öz yaşlarımın kınından çıkardığım bıçağın hainliğinde, ay/ininde
sırtlarından vursam tüm sırtımdan vuranları
yüzlerine çarpsa deniz
nehir nehir, dalga dalga bir mavide uyansam...

lacivert bir öfke kanatsa, canımı!
yaksa acı! / mı!
kül olsam...

özlemin kulaklarını delsem,
armağan etsem
ona
deli küpelerimi,
hasreti,
esareti
serveti
Ve yalnızlığı,
yalnızlardan ç/aldığımı...
yanıp ,
yalın hatırlatsam
gerçeğini!

elit bir ölümün vuslatında erisem buzken,
su olsam
sonrasında bulut ve sonrasında yine
su /s , us!
adımı
düş......./e yazsam
assam şiir/d/e kendimi.....
unutsam
yağmur ıslatsa şiirilerimi

güneş eritse beni bulup inimin izleğinde
lime lime et olsam, sadece beden
umut izin vermese karanlığa
adsız bir çiçeğin gözlerinde buluşsam kendimle
iyilik perileriyle avunsam...

geç kalsam şehre ,
şehirlere,
nehirlere.....

trenleri kaçırsam

affetse beni şehir
istasyonlar beni beklese!
Trenler değil!

ölümlerin ardından yakılan ağıtlarda bir ezgi
ya da sakil gezginlerin düş sarnıcında sakladıkları umut olsam
boyasam kendimi mutlulukla
Sahi ,sahici olur mu ki?

unutsam unutmadığımı
hatırlasam
hatırlatsa an
aşk hakikatinde, gerçeği.

Denizler adam olsa
Delilik delaletine kaldırsak şerh kadehlerini
Ahlar tutmasa
İyilik tutulmasında çözülse ruhların pası
Yaşam deniz olsa
El olmasa! el verse nehir
Zehir zıkkım olsa beddua

Beni kutsasa bir keşiş
Bir masal oldursa
Yeniden doğursa
Bakir ve çoğul yalnızlıklarda doğsam yeniden kendime...
Bentlerini yaksam
aşkın
hakikat olsa sevi
kınında mayalasam kendimi!

günbatımı akşamların/d/a beni unut/tur/an şehir sabahlarına
s/eslenerek
bir hoş sedada
uyanıp
anarak
anıtsasam
bulsam gerçeğimi

Ve kavuştuğu ırmakların sesiyle seslensek okyanusa umudun düşü/şü/NÜ.........
yalan ol/ma/sa
s/es

delik deşik
bölük pörçük anılar dizilse sıraya....
Tanrı onları da öpse!!!

İpek böcekleri kozalar örse
kelebek
el emek avazında doğsa yeniden...!
S/essiz çığlığım bölse ayın şavkını
Yüzümde bir aydınlık parıldasa yalnız(!)
Yalın bir ipek giydirsem boşluğa
Kelebek t/adında da olsa
Emek olmalı gerçek!

Boynuma astıkları tüm madalyonları söküp atsam
Ve soyunsam çırılçıplak ,kendim kalsam!
Madalyalar fırlatsam sahte yüzlere
Keder özlese beni
Hüzün her daim melankoli
bir şehir yansa, bir şehri yaksam suyun ortasında
Alnımda terler birikse
İrin aksa...

Sevişsek uluorta
Sevişgen martılara öğretsek şarkı söylemeyi
Tüm çöpleri temizlesek ay hattımızda
An! olsak
anı olmadan
anlasak...

Issızlık ıslık çalsa
coşsa nehirler
Gün/e/eş yüzün
Gün olsa
Yazgım olsa

Bıraksa derebeycikleri oltaya takılan balıkları!

seni düşündüğüm kadar doğsam
ıssız bir ıslık olsa/m dud/aklarında
seni boyasam kırmızıya ve aşka
Seni unuttuğum kadar az gülse çocuklar
Sadece ve sadece bir anı olmasa fotoğraflar...


//Tanrıyı öpsem alnından
Duam kabul olur mu sahi?//

21 haziran 2011-sinop