Tardu Baba - Tuncel Kurtiz Anısına

TUNCEL TAYANÇ KURTİZ anısına...

Tardu baba!
Uluk zihniyetlere ay ışığı.
Neynem ayak seyrine sensiz çıkmayı artık
Cümlesi sessiz Muhsin Ertuğrul'da
Ezel'in miladına bir kadeh,
Lüfer'in dile geldiği sofrada aydınlık.

Tarihin ses telleri!
Ayrılık da birleşmektir derdi vakt-i müsadeye
Yağmur damlalarıyla tohum,
Akşam vaktiyle deniz...
Ne yazık ki senden geriye saydık
Çaresiz! "Son... Yokuz... Tekiz..."

Kalemi kağıttan çekindiren adam!
Ufukta okunmamış bir çok şiir,
Rabıtası koptu kopacak.
Tükenir... Nefes de elbet tükenir!
İzdüşümünde oyuncu, şarkılarında es,
Zaferlerinde nefes! sana özenir...

//Şimdi tut yüreğimden ustam! Şimdi tut!...
//Saygıyla...

( Tardu = Armağan, Hediye - Uluk = Çürük, Miskin )