Tarifsiz Bir Arif Şiiri

kalp ile mide sancımakta sabahtan beri
yazı yazmak kolay
şiir diye yutturmak birkaç dizeyi
ekmek aslanın midesindeymiş
yazı yazmak kolay
şiir diye yutturmak birkaç dizeyi
hadi kolaysa git ekmeği bul
bilmez misin aç ayı oynamaz derler
öyleyse çalış çalış be entel serseri

kalp ile mide sancımakta sabahtan beri
kalp dolu mide boş
ne cep dolu
ne tuz kuru
gel de geleceğe
insanlığa ulu
kim takar seni be hey deli

gecenin bir yarısında nedir böyle zıplatan seni
neden sağ elinin işaret parmağı bolca nikotinli
cümle kapısını açtım ardına kadar
baktım göz gözü görmez sis
bildik bir kurt havası
boşuna ulumuyor
kaç akşamdır uyuz köpekler
ya baykuş efendiye ne demeli
davul sesleri geliyor uzaktan
davul sesleri
davulcunun ayak izleri
siste bulanık insan yüzleri
bu bizim Mine
gözlerini dikmiş üstüme
çiçek tomurcuğum yine küskün

kalp ile mide sancımakta sabahtan beri
birkaç horoz erkeklik ediyor
sabah oluyor yine dünkü gibi
ardından gece
bir tırtılım
belki arı
belki de bir ağustos böceği
yan gelip yatan
bedavadan çene çalan
Mine yanıma geldi
sen benim ilk ve son erkeğimsin
dedi
soyundu dökündü de yavaş yavaş
hadi gel sevişelim sevgilim
dedi
yüzüne bakıp güldüm öylece
tüm çıplaklığıyla
ve bir lale gibi iki parça yarıklığıyla
karşımda anadan üryan duran kadına
olmaz dedim

kalp ile mide sancımakta bu arada
üstüne üstlük midem de bulanmakta
bir de baktım çiçek tomurcuğum var sırada
yapamam kutsal bir emanetsin sen
bir mitos
sönmeyecek bir efsane
kene gibi sırtımda mine
giderken akıttığı iki damla gözyaşı
şalvarında gezen bir milyon erkek başı
hala hatırımda
ya Aspasia
değmez be
değer de
kanalizasyonda ki dişi bir gemenin yatağına
yapış yapış girmeye
fışkırıp bir volkan gibi
değmez
değmez be
yüz kızışmışın girip çıktığı guam çukuruna
olta atmaya
kaşıkla bulunmaz kazan
dibi
kalp ile mide sancımakta sabahtan beri


12 Şubat 1995