Taşa Çaldın, Durmadan Kendini.

Revadır çektiğin akıl.
Huyumu yumuşattın her zaman.
Fırsat bilindi de, verilmedi aman.
Bak beyin, olmuşsun harman.
Revadır çektiğin senin beyin.
Ne olurdu biraz, kırıcı olsan.
Arayıp ta, sertliği bulsan,
Kafanın estiği yerde, kalsan,
Revadır bunlar, Faruk sana.
Herkese hoş görü, seni incitir.
Şu beyninden, biraz sevgiyi yitir.
Gerektiği yerde, her şeyi bitir.
Revadır sana bunlar gönül.
Baharı unuttun, nasılsa gönül.
Çileye mahkûmsun, be gönül.
Taşa çaldın, durmadan kendini.
Aptal gibi, buldum dedin dengeyi.
Şimdi görüyorsun, işin rengini.
Revadır bunlar gönül sana,
Çağdışı olurum diye, korkarsın.
Her güzel olayda, hep sen varsın.
Şimdi oturmuş, kafan döversin.
Revadır bunlar, be sersem sana.
Tutmuşta, kendine çile edersin.
Nasıl olsa, hak yolunda bir ersin.
Revadır bunlar, çileler sana.
Akşam oldu, gün batıyor şimdi.
Ne soysuzlar, bu işe sevindi.
Bu bedende, ne acılar dindi.
Hani, yalan dünya senindi.
Maziyi yaşa dur, sen şimdi.
Revadır bunlar, düşün de bak.
Artık, geçmişi geride bırak.