Taşkın

- hüzünlü bir yağmur sonrası
eski bir albüm gibi

muştulu sanrılarla dokundukça özlem
ağaran saçlarıma şakaklarımdan
ve onurla açıldıkça alnım şafaklara
daha da
yorgun kalkıyorum yatağımdan
adalet

- uzaklaştıkça birbirimize
sahilde
gece ağır bir bulut gibi iniyor karanlık şehrime
yokluğunda yangın yeri
akşam
gök yırtılıyor en derin yerinden
yoğun bir sağanak
ağlıyor sanki kaderime

- bir taş kaydırıyorum denizde
en yassısını seçip
nasırlı ellerimle
kayboluyor hep bu sahilde tüm emeklerim
hayat bize neden bu kadar zor ki

orhan velinin dediği gibi
kuyruk sallayanlara böylesine kolayken

- bazen gülüyorum kendime
sizin yerinize de

sahilden sular çekilince gelgitlerle
tek karıncayı incittiysen bile
erdemi anımsatır sana
belki bu haziranın yedisinde
beş bin yıllık taştan akan su
katarda önüne

enkidu, sarmal yılan
kuyruk yiyen döngüsünde...