Tatlı Bela

BİLSEYDİK
yüreğin
yalnızlığın esaretine
böyle yerleşeceğini...
Gözlerin
başka sevdalıyı
görmesin diye
kelepçelerle vurulacağını...

OLDU İŞTE
Haykırabilse kalemimiz
gündüzün esaretine
susturabilse yüreğimiz
gecenin seranatına

GAYRİ ne fark eder ki
anlatsak da derdimizi
nafile !
Biz değil miydik
dudakları ihtirasla öpen
sözleri samimiyetle yudumlayan
düşünceleri saygıda şereflendiren...

ANLAMALIYDIK
büyük bir pencereyle
aydınlanan yüreğin odasında
bir /incelik sergisi /olacakmış
yaşanacaklara
haykırırken sesimiz!...

OLSUN YİNEDE
Şenlenelim yeniden çocuklar gibi
Şımaralım yeniden içimizden geldiği gibi
Yasaklara gebesiz
Yarınlara umutla...


KATLANIRIZ ELBET
İçimizdeki suskun yalnızlık
hangi mısralara sığdırılabilir ki
sözlerimiz tesellimiz iken!
Yalanı bilmeyiz,
işimiz olmaz onunla.

TATLI BELANIN
tiryakisi olmuşsak ?
çaresi elbette
/ SEVERKEN SEVEBİLMEK/