Tavaf

Yarım kalmışsın hayat düne örtülmüş cefa
Kanlı sözlerin yalan dilin geçmişe sükût
Hüzün yağıyor bugün, esrik kokuyor vefa
Kalbin harabe şimdi, nerde parlayan yakut
Kömür karası kalpler cirit atıyor yerde
Ömür salıyor ruhu derin dertlerden derde







Pembe uçurtman kayıp, çocuk düşlerin harap
Gece yastığın soğuk, hayal denilen esir
Yorgun bakışın gamlı, tenin düşerken bîtap
Sözler boşlukta şimdi akla etmiyor tesir
Ruhlar cennete hasret kabir azabı büyük
İnsan taşırken bilmez oysa bedenler çürük







Yağmur vururken cama yiter duygular kafir
Mazi bağlanır kalbe düğüm çözülmez asla
Sonra saçına damlar iki damladır kibir
Hangi gözyaşı diner yarım yamalak yasla
Yangın sararken şehri kaplar semayı duman
Kendi derdine düşer, insan adıyla yaman







Kaçma bitmedi kelam, sitem büyüttü dilim
Saçma öfkeni sakın, ağlar kanayan çocuk
Açma haraben tozlu rüzgar estirdi iklim
Biçme ektiğin tohum nefret beslerken soğuk
Yasak meyveyi yedin kovdu ruhunu cennet
Yazık verildi sana değer görmeyen kıymet







Allah bizimle daim, görür iyiyi Rabbim
Şerle beslenen yürek günah suyundan içer
Aza kanaat edip çoğa yanaşmaz kalbim
İnsan hayatta bazen ekip sevabı biçer
Zaman geçiyor ey dost! Ömür sayfası şeffaf
Günah arınmaz ruhtan, etsen Kabe'yi t a v a f





Mart / 2013