Taziyelik

Yazık! Unutmuşum adını,
Hatırladığım, bir genç adam...
Adab mı? Muntazam!
Çalışkanlık desen,
Şahidiyim, her zaman!

Koridorda, ayakta ve dik,
Mağrur ama,
Başı her daim eğik,
İsyanı yok,
Bir gerçek yiğit...

Son gördüğüm yer,
Ulu bir çınarlık...
Babası dediler,
Baktım, içim ezik,
Gördüğüm, bir diğer yiğit!

Ah genç adam,
Karşımda baban,
Bir vakar, bir incelik
Anlatamam, ayakta ve dimdik,
Sandım baban değil, benim taziyelik...

Ah genç adam,
Anladım,
Yiğitlik gelir ancak
Böyle bir babadan...
Yazık, sanırdım ben de kendimi adam...

Ah genç adam,
Yüreğim yanar,
Ardından ağlayamam...
Adını unuttum ama,
Adını unuttuğu mu unutamam...

7 Temmuz 2011

Anlatılanlar, yaşanmıştır...