Tdk Yasaklısı Acının Emir Kipi

Emir kipimdi
'Bitsin!' dedi ve bitti
'Gel' dediğindeki gibi...

Bu akşam ondan kalan sözcükler gibiyim
Anılı ve acılı...
Telaffuzsuz bir ağrı çörekleniyor üslubuma
Ne söylesem yağmuru çağrıştırıyor
Kar yağıyor satırlarıma
Morg havası gibi üşütüyor ölü imgeler
Ve ondan kalma izleri taşıyor bu gri günler !

Kimi dinlesem onun kahkahası çınlıyor kulağımda
Şakaklarımda ayrılık yarası taşıyorken
Kendi harflerimi boğuyorum avuçlarımda.

Ondan kalma bir alfabeden yazıyorum şimdi
Bu yüzden değişiyor lisanımın işlevi.

Bir merhabayı rivayet ediyor
Usumun göçük altı yerleri
Ve hiç bitmiyor kalbimin şikayetleri
Geçmiş zamanım ayrılık adıyla hikayeleniyor
Görmeden öğrenilmiş bir özlem sar(s)ıyor kalbimi
Şimdi zaman bitti diyor
Bitti...

Şartlı bağış olduğu anılarımın isteklerinden yorgun düşüyorum
O'na dair dileklerimi dar ağaçları sahipleniyor
Tutmuyor ellerimden sevda
Ve gücüm yetmiyor zamana !

Şahsıma yüklenen çoğul yalnızlıklarımdan sonra
Tekil bekleyişler çıkıyor seyri bozuk yollarıma.

Bu akşam en yalın halimle O'nu ağlıyoum
Kirpiğimde yanan ummandan
Bu müşkül zamanlarımdan
Varlığını bildiğim zamanlara doyamayışlarımdan kan kusup
Kızılcık şerbetine sığınıyorum.

Bu akşam b/aşka kanıyorum
Evvelimi tenzih edip,
Şimdime gerçeğin ta kendisiyle sesleniyorum
'Unut !' diyorum
Diyorum ya yine O'nun emrine amade olup
Kendime kulak asmıyorum.

(sürçü lisanıma sanat adına)

22 aralık