Teessür

embesil bir keçi dudağıdır aşk

olsa olsa ıstırabın annesi

hem öyle böyle değil vesveseli inkarcı

kendi kendinin intikamcısı

öpme sevgilim öldürme heveslerimi

her şehir dilidir insan hikayelerinin

denizi dağı ovası ve her birinde

ayrı bir cehennem masalı

bacasız evler çizme resimlerine

döndürme ayrılıklarımızı

sen sihrini çalarsın ömürlerinden

yıldızlara sevdalı gecelerin samanyollarından

eskitirsin düşlerini yeni yeni adamların

öldürürsün en olmaz heveslerini

ey neyzen içim içinde bir nefes çek şimdi

sonra bir kaç küfür heveslisi kelimenin

ardına sığınır senin o intikam dediğin

oysa sevgilim ay ışığına dizilmiş güller gibidir benim

esrik yürüyüşlü çakallar bilirim heyhat

nazenin gülüşlü sevgilileri vardır

o güller ki eski günlerin hatırına

kızılca bir kıyametten çıldırıp

süre gelen yılkılarındır bil ki

hepsi hepsi ölümlü bir dünya için

sevmektir bizimkisi

neye yarar gönlümün şehremini

çıldırmadıktan sonra göğsünde ay güneş yıldızlar

sonra kainat kılıklı yosmalar varken dilinde

gönüldeki zerrenin hükmüne kim bakar

ha doğmuşsun ha ölmüş

denize uyku dağa korku veren

o yaz esintilerinden habersiz bebelerin

kurumuş dudaklarıdır çöller

kiminin kuyusu sevgilisidir kiminin Yusuf’u

bizimse yollarımız hepten dar

biliyorum ama yine de ömrümün en yalnız gününde

yolumu kesen haramilerden biridir yağmur

kaldırımlar suya salındı su uğruların peşine

düşseydik ya bunun daha da çukuru yok muydu

ömrümüzden akıp gidenlerin hatırına

bir şey gördüm kalemin ucundan

eski yeni ne varsa yazılmışlardan ötelere gittim

döndürme bizi hayalimizden

ey sevgili Tanrım ey mecalsiz dilimin güvenci

aşk ile var olduk aşk ile yok et bizi