Tefsir Et Beni Yeniden

Zamanı bölünce grup
mecalsizce bir pencere önünde durup
seni düşünüyorum...
mealim yok sevgili !
sen beni tefsir etmeyi unuttuğundan beri
adım muamma...
ne olur bir daha dokun
kalbimin küf tutmuş satırlarına !

Dahilin olmaktan başka herşey haricimdir
gel yeniden yüreğimin efsunu
bu fukara düşlerimi zenginleştir.

Bir zamanlar gözlerinde sonsuz kere aşk içtim
bakışınla güzelleştim
en yakınım sen olduğunda
sesinden sonsuzluğu içip
fikrimin sen zikirleriyle bir güvercin göğsüne düşecektim
...ölmeyecektim !

Ama şimdi herşey muâllak
başına buyruk bir hüzün dökülüyor avuçlarıma sağanak sağanak...

Sen sesimde yüzyıllık ağıt
al sevdamı canının hayrına kalbi taş insanlara dağıt
ben yoruldum bu kadar çok sevmekten
yoruldum bu can yakan hasretimden
ve gelmeyişinden
bekleyişimden
yoruldum işte seni özlemekten...

Ya kalbimi sök yerinden
ya da sonsuzluk iksirini içir sesinden
takatim tükendi sevgili
dirayetimi gözlerine emanet etmiştim
çekme üzerimden gözlerini
böyle yarım bırakma beni.

Biliyorum ki,yorgun argın bir ömürden ne kalırsa zahire
o kadar yük olur insan kendine
bu yüzden al dinlendir ruhumu çehrende
zamanım yok sevgili
sen hayat öpücüğünü geciktirdiğinden beri
canım pamuk ipliği
ne olur çöz artık düğümlerimi
...

(manası muttasıl bir vuslatım şimdi / gözlerimde saklıyorum firakın ateşini...ağlatma beni !)

29 ekim-Ankara