Tek Dostum Yıldızlar Oldu

ne kayıplar verdim çağresiz gecelerde,
milyonlarca yıldızla dertleştim, ne umutlarım yüzüstü bırakıp gitti beni
ama ben hiç yenilmedim..
kıpırtısız bir ur gibi beynime hükmeden,her hücreme giren
ne ihanetleri terkettim içimde..
sandın ki sensiz masallarım olmaz benim,
yandım
evet yandım..
bir kor gibi alev alev..
beni böyle bir sen yaktın..
ne sevgiler gömdüm,
hayatı senin gözlerinde gördüm..
uyuşmuş bedenimi iki satıra böldün..
ama ben yine yenilmedim..
yokluğunda gözyaşlarımın derin denizlerinde yüzdüm..
çağresizdi bedenim,yorgundu yüreğim,
boğulmamak için çırpınan ellerimle
beni attığın gözyaşı denizinde,
günlerce umut limanını aramak için yüzdüm.
içimde öyle bir sen vardı ki,
kanımla karışmış atar damarıma bulaşmış,
sanki hep benim gibi, kalbime defalarca yazılmış..
yokluğunda öğrendim, seninde ruhun üç kuruşa satılmış...
hayat bana senden sonra çok kez vurdu,insanlar seni bana sordu,
nehirler yokluğunda akmadı durdu..
senden sonra tek dostum yıldızlar oldu...
defalarca düştüm sonsuz hayatın ayakları dibine,
karamsarlık yedim gözyaşı içtim
karanlık odamda buz gibi olmuş yatağımda..
ama ben yine yenilmedim..
yenilmedim...
karanlık yollardan geçtim,
defalarca pencerenin önüne geldim,
içimde çok büyük savaşlar verdim..
yinede direndim..
yinede yenilmedim...
...