Tek Gözlü Baran Bebek

TEK GÖZLÜ BARAN BEBEK

Ben sarmışım heryeri çepeçevre
Kalbimin merkezinde uyuyorum sereserpe

Bir yanımda renk renk kurdeleler
Bir yanımda ayna
Kendimi soruyorum kendime

Lunaparktaymışım,gülmüşüm,bir damla yaş düşmüş kitabıma,18 liğim,47liğim,ölmüş karam kedim,gidenler,gelme ihtimali olmayanlar,gelinliğim,gençliğim,aşık olmuşum,boyamışım,
yazmışım,duvarlarım renk renk,izimi çıkarmışım üzerine,tiyatro sahnesi benim dünyam,hiçbirşey görülmüş değil,herşey benden içeri........Bir ömrü duvarlara dizmişim

Peki bu benim de,ağlayan kim
İsyankarım,yanlızım diyen
Yerden yere vuran,yarsız bırakan kim
Yanlış insanlarla,yanlış zamanlarla,hayatımı ağ gibi ören
Her seferinde yeniden başlatan kim
Başka hayatların kabusuyla dağılan bu hayat kimin
Tiyatroma biletsiz seyirci alan,alkışsız seyrettiren
Gidince dekorlarımı yıktıran kim

Bu kadar renkliysem
Ve her rengi boyamak için milyon fırça darbesine soyunduysam
Tanrım bunun için bana özel boya kalemleri gönderdiyse içinde mucize renkleri olan

Karam kim
Hayatımı siyaha boyayan
Kurumadan,üzerime kar yağdıran kim
Beni üşüten ıslatan zamansız
Renklerimi solduran kim
.............................................................
Benmişim
Renklerimi dondurdum
Döndüm aynaya
İki ben karşılıklı oturduk

Biri diğerine
Seni seviyorum dedi
Üretkensin,insansın,hem kendine hem sevdiklerine.renk armağan ediyorsun,öğretmenlik yapıyorsun yaban yüreklere yorulmuyorsun,benim seninle derdim yok,söyleyecek sözüm yok.....

Diğeri birine
Zavallısın dedi çık hayatımdan
Sen beni aşağılıyorsun
Çürütüyorsun sol yanımı
Yüreğimi örseliyorsun
Ucuz kumaşlar gibi heba ediyorsun
Diğeri itiraf etti
Suçluyum,ben duyguyum
Çocukluğunda gönderdiler sana
Örselediler, üzdüler
Renkleri sana gönderdim
Kara bana kaldı

Karamı hiç bırakmadım,üzgünüm
Beni çocukluğunun karlı Bingölünde
Gençliğinin bomba yüklü öğrenciliğinde
Yaralı evliliğinde
Çocuğunun hasretinde
Tanrının sana gönderdiği özel boya kalemlerini her kullandığında,ve ışıkların her yandığında üzerine yürüyen insanlar ordusunun doyumsuz benliğinde
Hayatını sunduğun zavallı insanların özenle seyrettiği ve seni tükettiği resminin gölgesinde
Seni senden alan ve davetsiz konuklar gibi yüreğine yerleşen ,özüne ait renklerin içinde kaybolan,arsız insanların egosunda
Beni renklerini dünyadan çekip,duvarlara örttüğün yanlızlığında örselediler
Karamı hiç çekmedim
Üzgünüm,ben duyguyum

Gidiyorum ,tek şartım var
Sen çocukluğunu kurtarırsan batan gemiden,bugününü çoğaltırsın
İstemiyorsun
Tek gözlü baran bebeğinin gözü hala kayıp
İsteseydin,bu kadar rengin içinde
Tek bir yapma göz için yorgun düşmezdin
Baran bebeğini al ellerine ve gözlerini boya
Mucize renklerini özüne sür,kağıtlara değil
Bütün üzüntülerinin temel taşını onarırsan
Gerisi hayattır artık
Her insan gibi bazen hüzün,bazen bayram sunar sanada
Boyarsın biliyorum,en renkli fırça darbeleriyle
Gidiyorum
Üzgünüm kayıp yılların için
Ben duyguyum......


---------------------------------------------
Aynayı kırdım attım en uzak denize
Baran bebeğime göz yaptım
Ruhumun parçalarını yapıştırdım
Üzerime beni boyadım,
Benden bu kadar

Bazen yağmur sızar kırıklardan içeri
Bazen bir sevda sarar yaralarımı bilinmez
Benden bu kadar
Gerisi hayatın bileceği iş

Örselenmiş çocukluğumu affettim
Anlatacak ne hikayeleri vardır kimbilir
Dinleyecek kadar cesurum

Baran bebeğimi aldım uyudum koynuma
Hayatı bilmiyorsun dedim
Seni dinleseydim yürümezdim
Takılırdım engellere,düşerdim
Peşimde hesapsız kitapsız insanlar vardı
Keserlerdi yolumu
Alırlardı elimden gonca güllerimi
Alırlardı seni
İşte o zaman yitirirdim seni bebeğim
Korunmaktı derdim bilmedin

Eğer seni dinleseydim
Büyümezdim
Uykuda geçerdi zaman
Düşlere daldığımda,düşlerimi çalarlardı
Hiçbir sevda,bir ömür sürmez
Yani toz pembe değil dünya

Seni dinleseydim
Kırılgan yaşardım kayıplarımı düşünüp
Ellerimin arasından bırakmazdım
Yavrusunu koruyan anne gibi
Ama çocukluğuma dönemem ben
Yıllar girdi aramıza

Yinede at dörtnala koşarken
İnsan güneşsiz susuz kalıyor bir çölde
Ellerini tutacak bir el arıyorsun
Annenin dizlerini arıyorsun
Çocukluğunu arıyorsun
Savrulup gidiyor ömür,kayıpların ardından
Aslında büyümüyor içimiz
Boyumuz uzuyor yanlızca
Ve yetemiyorsun koyduğun uzaklıklara
Uzak düşen sensin aslında kendine
Çölde serap gören, yaşarken
Ve hiçbir canlıyı alamayan hayatına canım yanmasın diye
Ekmeği yalnız yiyen sensin katıksız
Veya bölüşmeyi bilmeyen
Sunarken ekmeğini ekmeksiz kalan sensin
Yani ortasını bulamayan
Yani hem yaşayıp hem çoğalamayan sensin
İçindeki çocuğu unuttuğun için

Oysa dinlesen kulaklarını açıp
Sevgi istediğinde versen
Bazen emzik isteyecek kadar saflaşır
Ağladığında konuşsan onunla,okşasan ellerini
Her isyanını dinlesen
Unutma çocuklardır insanı çocuk parkının kumlarında oynatan
İçindeki çocuğu
Her sabah cebine alıp çıksan yola
Bir bütün,bir ruh olsan kendinle
Rüzgar dokunmaz sana
Ellerini tutarsın düşmanın,tokadın hızını kesersin
Oysa sen seni unutup bir kapı ardında
Evden çıkarken,yarın koyulur işe
Diğer yarın seni geri çağırır gidemezsin
Kargaşa orada başlar işte
Hiç huzur bulmazssın
Bir hekime emanet edersin akıllı aklını
Aslında kullanma kılavuzu istersin, uymazsın hiçbir tarife
Tıpta kurallar işler ,yerine yaşayamaz dünyayı
İşin sırrı sende,yüreğinde
Çocukluğunu al uyu koynuna geceleri
Salıncakta sallan
Evde yalınayak dolan
Sevdiklerini sayısız öp
İstemiyorsan öpmeden sev
Bir yanını rahat bırak
Bir yanını tut
Diğeri gelir ardınsıra
İnsanlar insanları döver
Muhtemelen kendiside dövülmüştür çocukken
Başka şey bilmez bedeni
Oysa dünyaya içinden değil,dışından baksa
Başak tarlalarını görüpte eğilmezmi
İçindeki çocuğu sarmazmı yeniden
İşin sırrı sende
---------------------------------------

Gel baran bebek
Uyuyalım seninle
Tek gözünü onardım yıllar sonra beni affet
Seninle uslu uykulara dalalım,beni bırakma
Yollar geçti aramızdan
Sen güneş kadar uzaktın bana
Küstüm sana kabulüm
Unuttum tozlu raflarda
Çocuk parkı kurdum kendime
Kocaman kadındım
Sensiz mahsundum,itiraf etmeliyim
Yeşil gözlerini aradım,tekini kaybetsende
Çocukluğumu unuttum
Kendimi unuttum
Hıncım duvarlara geçti
Sonra beni vurdu sırtımdan
Acımasızdı dünya
Yarımı gördüler,kalan yarın nerde sormadılar
Bingölde koydum adını
Tek gözlü baran bebek
Bana söyleyecek çok şeyin vardı biliyorum
Bu kadar cesur değildim
Ne zamanki seni sıkıştırıp örselediler
Ve Tanrım bana özel boya kalemleri gönderdi,adaletini esirgemeden
Ve ben renklerimle dünyayı boyayıncaya kadar
Kalemler bitinceye kadar
Koşup koşup yoruluncaya kadar
Ve günlerden birgün
Renklerimi sununcaya kadar insanlara
İç dünyamı açıncaya kadar yediveren gülleri gibi
Seni sakladım duvarların ardına üzgünüm
Ve güllerimi soldurdukları zaman
İşin sırrının paylaşmak çoğalmak yürümek olduğunu
Hiçbir koşulda kapı anahtarlarını teslim etmemek gerektiğini
Ama surların içinde yalnız bir ömründe
Serapsız çöl olduğunu öğreninceye kadar
Seni unuttum
Şimdi biliyorumki,
İkimiz boyarsak dünyayı,başarırız
Resimlerimiz kör duvarlarda kalmaz
Bize bakan iyi bir çift göz buluruz inan,seni örselemeyen
Veya oyunu kurallarına göre oynar,yenilmeyiz
Bazen teslim oluruz dur ihtarına,hayat bu
Bazen birlikte ağlayıp şarap içer sarhoş oluruz
Ben güldürürüm etrafımdakileri
Sahi iyiki hatırlattın,etrafımızda insanlar olur yine
Mükemmel değil ama kara olmayan
Tek vücut olmasakta ,sınır ihlalini bilmeyen

Başarırız baran bebek,ver ellerini
Uzun maratona hazırmısın
Yanına su al,birde inançlarını
Ellerin ayakların sağlamsa yeter
Birde sevdiklerini sakın unutma hayatından
Oksijensiz bahar olmaz
Ve barındığın doyduğun hayat şartlarını ıskalama
Haydi baran bebek
Çiçekli tarlalarda koşalım seninle
Kuşluk vakti dönelim eve
Yağmurlarda ıslanırız
Romantik olur korkma
Bazen hastalanırız,hayat bu
Vitamin takviyeni unutma
Güneşi batıralım,ıssız bir sahilde
Gel diyen ses kanındanda olsa
Gitme o an sen tek vücutsan kendinle
Gideceğin okyanusta olsa,istiyorsan
Durma koş
Ver ellerini Baran bebek
Beni bırakma

Üzgünüm geçen yıllarımız için
Tanrım randevu defterine bizi geç yazmış
Kader diyelim
Yeniden başlarken.........
25.Ağustos.Pazar.02.00/ANKARA.......2008