Tek Kelâm

Sen ki düğümlenen kelimelerimin soluksuz adresi
Kervanları suya hasret bırakan, o yağmurun sesi
Kadim dosları hiçe sayan, karanlığımın doğan güneşi
Korkuları hiçe sayan, ey umutların gelişi
Tükenmeyen sevgilerin, göze yansıyan hasreti
Aleviyle kavurup bitiren, sevgilerin en harlı ateşi
Kalmadı sabır-ı talim gönlümde bilesin
Kahırlara malûmun oldu yüreğim,
Fakat sen farkında bile değilsin
Geçer sanıyordu bu adamın acıları,
Belkide bitmeyecek sandığı onlarca kelâmı
Yüzü kalmadı sözcüklere dokunmaya dahi,
Artık eğilen başındadır eyvallahı
Mevsimler geçsede ömrümüzden,
Bu gün yine bir kış sabahı
Beklediği hala o tekil-i şahsına,
Gönlün kederli selâmı
Ne yapsada anlaşılmayacak
Aşk-ı nârına kalacak yine
Yazanın bu tek kelâmı...