Tek Mektup Olup Kalmış

İhanetindi gözlerin ah gözlerin,
Kan çanağı bürümüş,
Soluksuz ağarmış,
Bir hıçkırık kırpmamış,
Hep açıkmış,
Göremediğine cezalanmış...

Sevip sevmeden bırakıp gitmelerinde,
Küt küt atan kalbim,
Havanın bolluğunda senin kokuna,
Hasret kalmış !
Alamamış tertemiz ihanet kokusunu,
Seni özlemiş yapamamış,
Gönülüne oyaladığın oyayı,
Bir oraya atmamış !

Sandım ki saatlerim sana ayarlanmış,
Takvim yaprağı sen olmayınca,
Üst üste binip kopmamış...
Aralanmasın kalbim, altına bir parça kağıt sıkıştırılmış !
Her yeni açılışta bir parça kopup,
Hatta paramparça olduğunda bile,
Sensiz hediye kutusu niyetine açılmamış !

Halbuki sen açık kalmış,
Açıklığın ziynete takılmış !
Pırlanta değerini aşk sanıp,
Kağıt parçasına,
Gül duvağını hiçe sayıp,
Sözleşmeli evliliğe,
İmza atmışsın !

Buda benim sana tek mektubum olup kalmış !