Tek Suç Kalmaların...

Düş tarlalarında günebakanlar toplandı
Oysa daha dönmemişti ayın yüzü
Mağrur parmaklar karalarken izi
Takip ediyor gizi sisli gözü

Çocuk elinde çember
Çevresinden gelir sesler
Çehresi kirli genetik süsler
Nabzı atmıyor minik izler

Mimiğinden düşüyor yansımaz
Geçmiş geleceği anımsamaz
Köprü kuruldu umursamaz
Geçeceği bir tur dönüyor anlamaz

Dön hadi bak arkana arpa boyu
Gidişlerinde daire tamamlar onu
Kaç kere çevrildin izin kalmaz yol sonu
Yitikliği bilmez kaybeder geleceği

Kayboluşlarında kendine rastlamaktan bıkmış
Arkadaş olduğu gölgelerde yutulmuş
Ağırlığı taşıyamaz çember geçişler
Dairelerde güneş tutulmuş

Kuytu karanlıklarla bezenmiş
Hangi yöne çevirsem bilemedim
Bir avuç sessizlik yüzü
Tüm tercihler gizlenmiş/biri...

Tamamı sitemlerle örülü gibi
Eğilir parçalanmışlığa yüzüm
Tüm kelimelere çarpar sözüm
Almadığını veremez cahilim

Bir anlam taşımaz garibim
Anlaşılıncaya kadar ezilir sezgilerim
Dilbere dalsa da düşüncelerim
Çekip kendini vursun manasız zannettiklerim