Tek Yapraklı Olsun Papatyalar Yoruldum

bir vakitler
gölgeydim cana geldim

ne yana baksam
rengarenk ölüm gördüğüm

gülüşü çorap söküğü
çocuklara kıyıyorlar
amansız...

bahar çamurları kirletmiyor
çağım çocuklarını...

ne de sığınak baba ocağı
ana kucağı...

koskocaman bir toplum
karanfiller suluyor
gözyaşlarıyla sus pus!

zamana dur demeye
yahut
ölüme bir nefeslik ara
dedikce

hep bir acıya denk geliyor...

bitmeyen bir yas hali
ölüm ölüme bulaşıyor


ekmeğin çalınmışlığını
demeye varmaz diller

çocuk canları çalınırken
en kahpace
parça parça...


talan edilmiş
tanrıdan artık
ne kaldıysa
hepsi sizin olsun!


Sözbir
mart
2016