Tek Yaptığım Sövmekti Benim !

Herkes kendi çektiğini bilirdi küçüğüm.
Ne senin ateşin onları yakardı ben gibi,
Ne de onlar sende üşümeyi bilirdi...
Herkes çıkardığı dersini,
Yandıkları ateşlerin islerini,
İslerinin hislerini anlatırdı...
Onlar anlatırdı,
Ben ne onları dinlerdim nede islerini bilirdim...
Tek yaptığım sövmekti benim!
Lanet olası şehirlerimize söverdim.
Önce şehrime; sonra gelip şehrine kusardım sensizliğimi...
Şehirler çaresiz prensesim,
Yolları anlamsız ; içleri boş hepsinin.
Güneşleri bile yalancı artık onların ,
Yada benim bulutlarım var gözlerimde.
Ondan belki sürekli bu sağanaklarım...
Ama hala kurağım sana ,
Nasıl bir çölmüş yüreğin yeşertemedi içinde beni!
Bu çölden de sağ salim çıkacağım elbet.
Yaktığın yüreğime şiir basacağım bende prensesim ,
Saçların ünlemi, sözlerin virgülü,
Gözlerinin noktası olduğu şiirler kusacak kalemim .