Telaşlı Yalnızlık

unuttun zannedersin
bir daha hatırlamam dersin
ve yeni başlangıçlar denersin
hiç olmadık vakitlerde....

bir sabah uyandığında
yeni bir güneş doğduğunda
farklı bir şehirde
farklı bir yerde
en yalnız bir şekilde
içinde derin bir boşluk
gözlerinde ağır bir yorgunluk
kafanda hala cevapsız bir soru
ve sonu olmayan ucsuz bir yol..

çalar saat misali
başucunda duran yaşanmışlık
ellerinde hala ellerinin izi
bakışlarında hala bir arayış
yüreğinde derin bir sancı
ve ne oluyor telaşı sarar bedenini.

hep unuttun zannedersin
kendine bir oyun denersin
ancak bu oyunu
yalnız sen kaybedersin....

ansızın aklına düşer hayaller
bir umut taşırsın yarınlara dair
susar yüreğine kıyarsın
kızar kendine sararsın
sonra !!
bir söz verirsin kendine
artık olmaz diye
ama sevda bir ateş misali sarar her yanını
bir alev topuna döner kalbin
ve her atış bir ömre bedeldir...

nereye baksan hep onu görürsün
ne yapsan hep o aklına gelir
çıldırır bütün duyguların
kendinden kaçmaya başlarsın
her şeyden kaçmaya çalışırsın
ama nafile !!
her şey onu sana getirir
bütün çabalar onda sonlanır
bütün cümleler onda noktalanır
artık gidecek bir yer
söyleyecek bir kelime kalmaz
çünkü !!
gittiğin her yerde o hep vardı
senden önce o hep oradaydı..

tekrar başa dönersin
inatla unutmaya çalışırsın
kendine yine bir oyun ararsın
ancak bu oyunun en çok kaybedeni
neyazıkki hep sen olacaksın...
.
.
.
a.a