Temmuz Fotoğrafı

*
belki yine
gün batarken konuşuruz İstanbul'u
ne varsa dökülür eteklerimizden
ne demlenmişse
acılardan ve aşklardan geçmiş
göl boyunca uçan turnaların kanatlarından süzülen
aynı gökyüzü altında uyuyan çocukların
ve kadınların umutlarından
leblebi tozuna, mor ayakkabıya ve bir çok anıya dair
göz kenarlarında biriken çizgilerden
saçlarına dokunmak gibi yılların
dudaklarına ve ipekten alnına
ölmeyen ne varsa duvarlara çarptığında
ne varsa üstü çizilmiş kuyulardan
kelebek kanatlarına savrulan zamanın
ve şehirlerin en yaralı yüreğinden
gömülmüş bir ırmak yalnızlığına
*
ondokuztemmuzikibinonsekiz&istanbul