Temmuz Ortasında Üşüyordu Yüreği

Toprak çatlamış
Kış'tı
Erik ağaçları çiçek açtığında
Yine uzaklaşıyordu
Yüreğini bıraktığı yerden

Hürriyete adım atıyordu

Son kez diye!
Tek odalı tek ranzalı
Hücresinden çıkarken
Vedalaşmıştı
Teker teker hepsiyle.

Ne varsa unutmuştu
Mesela!
Beyaz badanalı duvarlara kaç çizik attığını
Kapı altını
Kaç kez içtimaya çıktığını

Dün gibi arkasında bıraktı
Her şeyi!

Onun için
Alışkanlıktı belkide

Çocukların gökyüzüne bıraktıkları
Bayraklarını seyrederken
Havludan
Gözlerine düşürdüğü tebessüm gibi.

Aklına geliverdi yine
Bu kaçıncı sürgündü
Kopartıp alamadıkları

Düşünceleriyle!

Nereye giderse gitsin
Açtı!

Ayaklarının altı şişmiş
Dudakları morarmış
parkasının altında üşüyordu da.

Limandan ayrılan
Geminin güvertesinde.

Son kez
Son bir kez daha diyerek
Umudu yudumlayarak içen
Gözbebekleri dalmıştı
Sisli gecelerini
Işıltılı neonlarının
Aydınlattığı

Bu sokaklar !

Kaç kez ölümle kuçaklaştı
kaç kez can suyu verilmiş
Filiz fikirler öldü öldü dirildi
Her defasında aydınlık yarınların umuduyla
Salası verilerek
Defnedildi can dediklerimiz.

Kış'tı
Açtı
Farkında değildi
Üşüyordu
Dudakları morarmıştı ama !

Bileklerinde ki
Kelepçeler asiliğinden
Dik duruşundan bir şey kaybettirmemişti.

Aynı gemide
Aynı güvertede
Geldiği gibi gidiyordu
Yalnızca şakaklarında aklar
Alnında kalın çizgiler
Peçesinin altında
Sakladığı
Kıyamadığı
Kırık dökük
Hatıraları ve anıları vardı

Hepsi
Hüküm giymişti
Mübaşir adını okuduğunda !

Bu şehre geldiğinde
Kış'tı!
Sürgüne giderken de!
Kış'tı
Temmuz ortasında üşüyordu yüreği !..


__ Şiir kolik seçki kuruluna teşekkür ederim....___