Temmuz Şarkısı

Şiirin bir başka şiirden aldığı
O temmuz sıcağı öpücükleri düşünürüm,
Yazmışlardı bir zamanlar
Kan ter içinde sevişmeleri,
Döşekten ibaret yatağı
Yıllar öncesi kanlı ranzaları.

Bir nedeni vardı belki
Tüm bu bestelenen şiirlerin,
Yiten bir ülkede,
Üstelik dünya
Ölüm döşeğindeyken.

( Biraz düşüne biliriz,
Üstüne parmak izi ilişmiş mektupları,
Tutsak ipe gönderilecek,
O hasret çekmişti gün ışığın da,
Ve meydan kalabalığında,
Öpmüştü sevdiği kadını alnından.

Ben döşeği şarap kokan adam,
Kan ter içinde karanlığa meze olan,
Ve tenini karabasana pazarlayan
Son şiirinde temmuza kucak açan.)

Sövdünüz belki de
Kirli şarkı sözlerine.
Şimdi sahibi şiirin,
Yarım kalmış hasretini,
Göç ebe mezardan gönderdi bize.

Yol üstü savaştı sahici tanrılarla,
Salgın bir hastalığa kafa tutarak
Umutlar,aşklar,hasretler ve türküler
Ve kavrulurken kendi ateşinde
Ve bizi selamlarken bir temmuz gecesinde,
Su,rüzgar,yıldızlar ve kentsiz kuşlar,
Geldiği mezarın vahşetini sundu gözlerimize.

Düşünün bir kez
Gerçekten kavuştular
Kırarak zincirini kahramanlar,
Bize ezberletilen şarkıların,
Bir coşku gecesinde,
Sevişmelerine baktılar,
Gelip yeni baştan yarattılar yüreklerimizi.

Aşk denilen serüvenin,
Gerçek sahiplerini görmemiştik belki,
Kaldırıp ayağa cesareti
Gösterdiler sevdiklerimizi,
Ve bizler hiç bir şey konuşmadan,
Ak göksüne başımızı koyuyoruz kadınımızın,
Ölmüş şairlerin şiirlerini,
Kulaklarımıza sunarken rüzgar
Onlar temmuz akşamına kafa tuttular,
Ve yarım kalmış umutları gördüler!

Temmuza,kadınımıza ve aşka
Susarak uzun uzun hasretle baktılar..
Bakanlar yazdıkları şarkılara
Gülümseyerek yol aldılar..