Temmuzda Ayaz Zemheride Alevdik

Biz kimdik?
Hangi çağda iklimdik?
Nasıl bir akıbettik?
Kendimizi ne zaman bulduk?
Ve nerede kaybettik?
Kendimizken biz olduk...
Yüz yüze gelip hoş bulduk...
Bizi yan yana kim serdi de
Bir sürgünde vücut bulduk...
Temmuzda ayaz, zemheride alevdik
Şimdiki zaman yeleğinde aşkın,
Olur olmaz demlerinde vakti heba,
Sözü bir edip dikleşerek,
İnatla toprağı yarıp, kuşlukta...
İki çiy damlasına doğru güneşle zıtlaşıp,
Sevişircesine koklaşarak...
Bir arpalık sınırında,
Çiftçilerin ayaklarını koklayarak...
Bir orağa sütten kanımızı bulaştırıp,
Arıların karnını doyurmayı ihmal etmedik.
Ama geceden kalma kamerin rengini çalıp,
Aynı kökün suyunu emerek büyüdük,
Yeşil otlara hava atarak...
Sarıya çalıp rengimizi,
Bir koca öküzün ayaklarına serilene kadar,
Aynı filiz dalında gurur ve ihtirasla öpüşürdük...
Çünkü biz aynı kökende iki papatyayız...