Tengriken

_helal olsun sana zaman
toynaklarında hala yıldızlar çakıyor

saatlerimi yeniden kurup ömrümü burarım bende kendi yönüne
sus payı bırakıyorum artık tüm sevdiklerime
kanın ıslak çekilişini hissederken tenimden

_gece yorgun düşüyor
yüzünde yalnızlık

gözyaşına çekiliyorum sessizce
içimi buruyor akışı yüzünün gözbebeklerinden
kalan bir tutam sızı oldun dün geceden

_ay hüzünlü
havada bir yanık kokusu var

kurt gözüyle bakıp
yağmurun sesine sığınıyorum
uzunca bir karaltı seçiliyor az öteden

_saatimi yeniden kurdum ondokuza
bir alın yazısıdır ölmek derken

usanmışlıklar geceyi zifirleştiriyor
gömüldüğüm toprak ağrısını taşırırmı bu dünyanın kam
beni boğmak için mi tüm bu olanlar tengriken

Tengriken: Eski Türklerde prensese verilen güzeller güzeli ünvanı