Tenimdeki Sen

başlığını ben de unuttum tüm düşlerimin,
seni tanıyınca.
iki kişilikti ve umutluydu her şey .
saraylar kuruyordum yüreğimde
ve sen hiçbirine sığmıyordun.
sana şirrler okurken zorlanıyordum,
acemi biri oluyordum işte !
elim titriyordu ,gülümsüyordum ben istemesem de.
ve yüreğim,yüreğim sanki senindi,
ve senin türkünü söylüyordu.


sonra gittin işte,
hayaller kuramadm kendime dair,
yoktu, bitmiştim ama yaşamalıydım yine de,
her şeye inat !
sana da inat yaşamalıydım,
umut etmeliydim umut etmeyi
unutmalıydım ama olmuyordu işte!
ne yana baksam sen ,kapatamıyordum da gözlerimi,
dağlar sen, su sen, insanlar sen,
sen ben işte!

sahi ben sen olabildim mi hiç?
yüreğin iki kat acıdı mı bilmeden ?
ya da ağladın mı iki kez ?
ben ağladım hem de hıçkıra hıçkıra,
utanmadım başım dik ağladım,
bilmez misin ki !
onur da ağlar.

şimdi git !
yaşarsam senin değilim artık !
ölürsem de toprağın olmurum.
artık sen yok, ben yok, biz yok yani !

şimdi git !
unutma giderken cesetime basıp geçtin,
hiç burkulmadı mı yüreğin?
sana çiçekler alır, mızgin koyardım isimlerini.
seni mutlu etsin diye tembihlerdim işte !
sen, sen güz rüzgarlarında bıraktın beni.
biliyor musun ?
kayıp kentlere attığın adam ,
yaşamayı unuttu seni unutmadı işte !

tenimdeki sen !
sen unutmuş olsan da beni ,
ben , seni sevmeyi özledim.