Teninin Kokusuna

İşte başlıyoruz
Önce ellerin kayıyor ellerimden
Sonra gözlerin soğuyor
Git gide
Bir şehrin yabancılarına dönüşüyoruz
İşte...
Başlıyor hayat
Bensiz bir sen...
Sensiz bir ben...
Artık kaçma yalnızlığın koynuna
Bendeyken
Şimdi safi yalnızlıktır adın
Öncesi sonrası yok
Özlediğim dizeleri süreceğim
Gecenin revolverine
Boş kovanlar toplayacağım ardından
Üstüne sinen kokun
Birkaç cümle
Yeter mi bilmem
Ama avunacağım...
Sen diye
Kimleri sevdim ben
Adı konulmamış çocuklar gibi seslendim
Hey sen
Duy beni
Ben ki bir yalnızlık doğururum her gece
Sabaha kadar ölür avuç içlerimde
Her şeyi sığdırdım dizelerime
Görmediğim gözlerinle
Sığmıyor yüreğime
Teninin sıcağında pişmedikçe
Nasıl duyulur ki kokun...
Şimdi gitme zamanı
Ne varsa senden armağan
Bir çocuk sevinci
Gamzelerimde donup kalan
Ben aşk demiştim sana
Ve anlıyorum şimdi
Söz ağırmış kurşundan
Ve bir metal değilmiş
Beynimi delip geçen...
Bitti...
Hadi nefes al yeniden...