Tereke

Şiirin şairide ölüyor,

Karalanmış kalıyor kağıtlarda gönül hapisleri.

Takılıyor habire sigaralar peşine,

Acı çekiyor,boğazına düğümleniyor,ciğeri parçalanıyor her seferinde.

Gözlerinden tek er damla dökülüyor her satır sonunda koskoca noktalar bitiveriyor orada..

Şair seviyor şiiri..

Yaseminin peşinde kokusu göğsüne siper olmuş anlatıyor her yutkunuşunda..

Çağlayan yağmurun rüzgarına fısıldıyor sevgisini aynı gökyüzünde ıslanmayı istesede hep kuru kalıyor sonbaharda yaprakları..

Şair şiirine soruyor..

Hesabımı kesmedin mi ?

Şiir söylüyor..

Şu şol mertebende ki benden vazgeç !

Şair ilkiliyor bir sigara yakıyor ve son damlada noktayı koyuyor..

Gönülün harmanı kalıyor geriye ..

Sevgiyi  anlamayan şiire..