Terk Edilmenin Ne Olduğunu Bilir Misin Sen

Terk edilmenin ne olduğunu bilir misin sen.
Ne kadar zor,
Ve ne kadar acıdır.
Yaşattılar mı sana çekilmezliğini,
Ya da hiç anlattılar mı çaresizliğini.
Yıldızlar kadar uzaktır sevdiğin sana.
Ve artık bir yabancıdır.
Ne yanına gidebilirsin,
Ne sevdiğini söyleyebilirsin.
Ne de sevgilim diyebilirsin.
Bir ihtimal, bir umut kalmamıştır.
Ve bir ölüm gibi;
Kavuşmak yoktur sonsuza kadar.

Her şeyde ve her yerde hatırası vardır.
Dokunamazsın.
Bir ateş gibi yakar.
İçin için erirsin bir mum misali.
Bir harabeden farkın olmaz.
Ve ona ait söylenen sözler yıkar seni.
Sorarlar sevdiğin nerede ?
Boynun bükülür.
Olduğun yere yığılırsın.
Kalkamazsın.
Kaldıramazlar seni.
Bir ölüden farkın olmaz.

Terk edilmenin ne olduğunu bilir misin sen.
Hayali canlanır gözünde;
Sanki sana bakar.
Gül yüzünü görürsün.
Kulağına sesi gelir,
Yanında zannedersin.
Birden irkilirsin.
Elini uzatırsın elini tutamazsın.
Bomboş odada kendi kendine konuşursun.
Öpeyim, sarılayım dersin.
O seni öpmez,
O sana sarılmaz.
Kahrolursun.

Bir hançer gibi saplanır bağrına yokluğu.
O an ölmek istersin.
Onu öldürmek geçer aklından.
Sevdiğim dersin,
Kıyamazsın.
Vazgeçersin.

Huzursuz geçer günlerin,
Canın yemek bile istemez.
Uykusuz geçer gecelerin,
Yüzün gülmek istemez.

Sana söylediği sözler kulağından çıkmaz.
Yağmurlar gibi yaşlar dökersin.
Tıpkı oyuncağı elinden alınmış çocuklar gibi ağlarsın.
Söylenirsin,
Tıpkı sarhoşun zoruna giden şeyleri söylediği gibi.

Bir benzeri çıkar karşına.
O zannedersin.
Ve bir kez daha yıkılırsın.
Ellerin, ayakların titrer.
Köşe bucak kaçarsın.

Artık aynada bile kendini tanıyamazsın.
Kar yağmış olur saçlarına.
Kırışıklar dolar göz halkalarına.
Ahın gitmiş, vahın kalmış olur.
Korkarsın bu ben miyim diye.

Sevilmez değil; sevilirsin.
Ama artık sen sevemezsin.
Hep bir korku olur içinde,
Ya terk edilirsem.
Her seni seveni red edersin.