Terk Edilmiş Bir Şehir Gibi Artık Yüreğim

ağlıyorum
sessizce
sadece susup ağlıyorum
gözlerime bıraktım konuşmayı..
dilime de susmayı..

ellerim buz gibi sanki
ya bedenim...
ruhum...
terk edilmiş bir şehir gibi yüreğim..
sanki gönlümün caddeleri bomboş
gökyüzü hiç yok gibi
ne gündüzü yaşıyor ne de geceyi
içimdeki şehrin sokak kaldırımları kir pas içinde...
ne bir kuş cıvıltısı
ne de bir ayak sesi
her köşe başında sevgiye aşka susamış biri
bağdaş kurmuş oturmuş sanki gönül sokağımın ortasına
yazmış ufak taşlarla...
seni seviyorummm....
her sokakta bir aşk haykırıyor..
bir terk ediliş... yalnızlık sesleniyor
ne bir nefes .. Yaşam var
ne de bir ölüm...
Yüreğimdeki şehir de
ne bir kahkaha var
ne de bir gözyaşı
öyle sessiz ki
öyle bomboş ki
aşkla doldurmaya çalışsa da gönlüm
terk edilmiş bir şehir gibi artık yüreğim
ne sesim duyulur artık
ne de sitemim

inanın...
terk edilmiş bir şehir gibi artık yüreğim..
terk edilmiş bir şehir gibi