Terk-i Deniz Acıların

''Daha çok dua ediyorum, daha fazla soğusun diye hava,
Olur ya ellerin üşür, belki ellerimi tutuşun gelir aklına ''

Sonrası hiçlik
ertesi hüzün bu haykırışın, biliyorum
tüm sevda sızılarımı gidişine gömdüm
acılarıma kimseyi sığdıramıyorum...

Keşke,
bir durak önce inseydim suretinden
belki,
karşılaşmazdım yarınlarımın katiliyle
aldırdığım gibi ellerinin değdiği saçlarımın kırıntılarını
yüreğinin değdiği
kalp kırıklığımıda aldırabilseydim keşke
bir çırpıda kurtulmak istedim
senden ve yalancı gözlerinden
öylesine uzağım işte, ölesiye...

Yokluğunun ateşindeyim
bakışlarının bulanık denizinde
düşmemek içindir rüzgarla inatlaşışım
bir ağacın son yaprağıyım belkide
gökteki yıldızlar misali haylazım geceme
ben binlerce yıl önce öldüm
gözlerinden de ötede
kelimelerce...

Ey hüzün yüklü yağmurların sahibi
hep böyle çat_kapı mı gelir acı bilmem ki
inletirken sarhoş martıların kahkahaları denizi
hep böyle zamansız mıydı ayrılık dedikleri
söylesene...

Düşlerim yitik şimdi
yaşadıkça çocuk oluyor sevinçlerim
dilimden
umut şiirleri dökülüyor kalemime
hece hece sana eksilirim
bugün günlerden kedertesi
ah benim eskimeyen kimsesizliğim
yine sendeyim
sana ait yenilmişliğim.

( Nebiye Ayaz & Mustafa Temel ) ortak şiir çalışmasıdır.