Terkedilmiş Yürekler/kuytularda Ölüyorlar

Gecenin en kör,en nahoş vakti dışarıdayım,
Yağmur sicim gibi,yağmur göz yaşı gibi,
Hiç kimseliğin tam yanıbaşındayım...
Biri gibi,senin gibi,herkes gibi...
Aslında şu an tam olarak,kuytulardayım.

Tek düze,belli belirsiz insanlar görüyorum,
Ellerinde yanan vefakar dostlarıyla...
Bir günbatımını bir seni düşünüyorum,
Gönlümün son kalan,umut kırıntısıyla,
Haberin olsun,ben hissettirmeden göçüp gidiyorum.

Berduş bir adam fark ediyorum,siyahın derinliğinde,
Saçı sakalına,sevdası karamsarlığına karışmış...
Bakmak istiyorum onun zifir gözlerine...
Görüyorum/Gözler çoktan gidende esir kalmış,
En sonda anlıyorum,mil çektiğini hislerine.

Nedir bu halin,ey berduş/diyorum...
Bekleyen anlatamaz,giden dinletir/diyor...
Peki,gideni çok mu severdin/diyorum...
Onu,bu berduş anlatamaz,Mecnun dinletir/diyor,
Diz çöküyorum yanına.Ağlıyorum/Ağlıyor...

Berduş da bilir,ben de bilirim...
Yıllardır dinlenen şiirler,söylenen şarkılar...
Hiç eksik olmayan,meyler,şaraplar...
Şimdilerde gidenlere,terk edenlere fısıldarlar:
''Terkedilmiş Yürekler/Kuytularda Ölüyorlar''