Terkedişin Armağanı

Bin katre damladı gönlüme terkedişinin boğucu denizinden
Yüz kez yüzümü hüzün bastı Yüzüne bakınca resminden.
Yüzbirinciye kalmadı Yokluğun hürlüğü kalbime sapladı.
Tam ölüm gelip yutacaktı ki kalbimi
Hürlükten sızan aşk yaşamı yüreğime sardı
Öylesine coştuki kanım
Kanatlarını gerdi göğe sol yanım.
Uçtu Hezarfen misali Galatadan
Hürlüğün denizine bir martı gibi
Her kanat çırpışında içime doldu cennetin rengi.
Unutturdu ruhunu, tenini, o bulanık gözlerini.
Başbaşa bırak hürriyetle beni
Fikrimden de çık git artık hadi.