Teşekkür Ederim Kendime

Benim ellerim çiçeklere bulanmış
Gözlerim maviliklere
Kimsenin bilmediği kanatlarımdan
Gökyüzüm var,
Sabah akşam havalandığım
Denize kıyı umutlarımdan,
Oltalarım var sevinçler topladığım
Sektirdiğim taşlardan hüzünlerim
Un ufak olur maviliklerde
Uçurtmalarım yedi renk süzülür
Baharlarım her mevsim inatla yeşil
Kitaplarım var sığındığım, sığamadığım
Sığıntı bir dört duvar arasında
Dilimde ki kelimelerin önü ilikli
Öğrendiğim ilk değer saygı
Değeceğine inandığım tek şey sevgi
Küfüre meyilli sessizliklerimden
Zindanlarım var
Ağzına acı biber sürdüğüm
Evetlerim yüz kere evet
Hayırlara dönmüyor dilim

Kapımın önünde sus pus bir çocuk oturur
Okşanmamış başında büyümeyi bekleyen
Sırtı sıvazlanmamış gözyaşlarımda
Gecikmiş ya da hiç söylenmemiş
İyi ki varsınlar yankılanır
İç çekerek ağladığım gecelerde
Hayallerimde çizdiğim hiç bir resim
Gerçeğe dönüşmemişken,
Gerçekle yüzleştiğim acılar öğretti,
Hayallerin resmedilmeyeceğini
Yinede küsmedim,
Omuz verdim acıyan yanlarıma
Sağ kalmış umutlarımla
Tutundum içimdeki baharın dallarına
Her şeye rağmen kıyısında mutluyum hayatın
Sırtımı dönmediğim için
Teşekkür ederim kendime...