Teselli

Kim teselli verecek bu gönüle
Esir almış bedenimi vurur yerden yere
Kır düşmüş saçlarıma
Kış gelir yüreğime

Buz tutmuş sözlerimi
Konuşamam lal olurum
Y-el alır sevdiğimi
Tutamam bin hal olurum

İçimde ağlayan hayaller
Beni benden eder
Çaresizliğimin sireni yanmış
Gelde bi teselli ver

Sensiz Şu dünya bir garip
Ben oldum muzdarip
Bin ömrüme sen yetmezken
Sensizliğin oldu bana galip!

Ölmüş müyüm kalmış mıyım
Küllerime kadar yanmış mıyım

Bir kul/aç senden kaçmış mıyım
Göçüp gittin ise benden
ardından bakmaz mıyım 

Karanlığında esir kaldıysam
Bir mum yakmaz mıyım 

Bu akıp giden hayattan
Son kez elinden tutmaz mıyım 

Onca kanayan yaralara
Yüreğim ile sarmaz mıyım 

Ne ben, benim
Nede sen, sen! 

Ah gülleri ellerine verdiğim sevdiğim
Dikenleri yüreğimle temizlemiştim 

Değdikçe yüreğime sende yara aldın
Sen bu aşkımızı hiç kanamaz mı sandın.