Teşhissiz Yara

kendimi koyup bir mektuba gönderme arzusu
her şeyin unutulduğu zamana
ve hiç başlamadığı
bu yüzden bitmek zorunda kalmadığı bir hayata
ömrümü havale etme isteğiydi ayrılık,
senden sonra...

hayat ile mutsuzluk arasında
bir bağlaç gibiyim...

sen cümlemi tamamlayan
fakat bir türlü sona konmayan
göçebe bir nokta,
hani düşsen sona
mutlu bitecek bir kelime gibi duruyorum
tanrının dudaklarının arasında.


senden sonra,
fark ettim; üzermiş insanı yalnız başına içilen çay
teselli bulmak adına yakılan her sigarada
küllenen umutlara
çekilmiş bir kaç yorgun nefes...

kütlem bitap, hacmim ardın sıra
filmi yarıda terk edilmiş
salonu sevgilisiz bırakılmış bir hüzünlü sinema...

beni yalnızlaştırmak için varsın sen,
artık yabancı bir kelime gibi duruyorum
gözlerinin imla klavuzunda,
bu teşhisi koydum
reçetesiz,
kendi hastalığıma.

sevinç, nesli tükenmekte olan bir duygu
kalbimin tabiatında,
son bir kaç gülücüğüm vardı
onu da kurban olarak kestim
elvedana,
gözlerimden dökecek hiç suyum kalmadığından.

etekleri sıyrılmış dağlar bilirim
yarı çıplak dikilmiş orman kuytularında
aşka alelacele gitmeler yetiştiren patikalardan
dağlara veda eden çağlayanlar bilirim
ve gölgesini bırakıp bir ovanın ufkuna
güneşe yüzünü çevirmiş dağlar,
ha yıkıldı ha yıkılacak olan dağlar bilirim,
yüreğimi dağlayan sevdalar da bilirim,
o yüzden ne zaman eğilip okşamak istesem
bilirim, kediler seni özlediğimi anlar.

ve bilmeni isterim sevgilim, yalnızca güçlüler ağlar
çünkü dayanılıcak daha çok şeyler var;
çok acı,
çok savaş,
çok yalnızlık...
aşk gibi,
yokluğun gibi,
hiç olamamak gibi mesela...

senden sonra,
fark ettim; üzüyor insanı beraberken dinlenen şarkılar
ve saplanıyor yüreğe jilet gibi hatıralar,
acıtıyor ruhu,
yıpratıyor ruhu,
hırpalıyor ruhu, en derin susmalar...

lütfen artık
al beni buradan,
köklerini saldığı topraklar aşındıkça
başını nehre eğmiş bir nilüfer gibi intihar kokan ellerimi
doldur avuçlarına,
ve bırak yüreğinin kavanozuna.

lütfen artık
al beni buradan
endişelenme, sevmeyeceğim seni
sende sonra,
bana "bunu içimden yapmamı" öğretti yaradan,

aşkı kestim kalpten,
artık hiç durmadan akıp gidesin diye yaradan...