Teslim Oldum Arındım

Kızılcıklar süründüm
Bir uykuya daldım
Küçüldüm...

Zamanımı altın bir kafes yaptım.
Hayallerim korkularımın,
Korkularım utançlarımın tutsağıydı.
Tutsaktım.
Başlarda çırpınışlarım vardı
Çırpındıkça acıdı kanatlarım.
Durdukça
Dünyanın tadına vardım.
Durdukça vazgeçtim çırpınmaktan
Özgürmüşüm gibi düşündüm.
Düşündükçe daha çok özgürleştiğimi sandım
Kandım...

Halbuki
Tutsaktım.
Arzularımın, düzenbaz heveslerimin...
Çok güçlüydüler.
Dik duramadım
Küçüldükçe Küçüldüm.
Hakikatten vazgeçtikçe
Altın bir kafese yıkıldım,
Kaçamadım.
Kendimi demirlerimin altınlığıyla avuttum.

Gerçeklere yürüdüm
Bir düş gördüm.
Büyüdüm...

Önceleri ödüm koptu değişmekten
Dirençliydim.
Gurur duydum yanlışlarımı savunmakla
Haklı sebeplerim vardı.
O,
Yanlıştı.
Mutlak doğru bendim.
Ben miydim?

"Oku" dedikçe okudum.
Amacım haksız çıkarmaktı iddalarını
Yanlışları vardı.
Olmalıydı.
Peki nereye gizlenmişti?
Neden göremiyordu her şeyi gören gözlerim?

Bakmaktan sıyrıldım
Gördüm.
Varoldum...

Prangalarını kırdım kötürümlüğümün
Köleliğime isyan ettim.
Okudukça özgürleştim.
Özgürleştikçe kullaştım.
Sığındım hakikate.
O'nun ipine sarılıp
Onun boyasıyla boyandım.
Anladım ki,
Eskiden önyargı ve öngörü zırhımla
Yaklaşmıştım.
Sonra da
Yanmamış
Tutuşamamıştım.
Yandıkça anladım
Anladıkça daha çok yandım.

Bir gerçeğe kavuştum.
Teslim oldum.
Arındım...